13-go wszystko zdarzyć się może... audiobook do wzięcia i moje wrażenia po lekturze

Dawno mnie nie było w postaci posta na swoim blogu. Ale na Waszych jestem codziennie.
Ale dzisiaj jest 13-go w piątek - moja ulubiona data więc jestem tu, żeby Wam coś zaproponować.

Co powiecie na audiobooka Danuty Wałęsy?

Zasady jak zawsze:
- komentarz pod tym postem - każdy komentarz się liczy,
- podlinkowane zdjęcie na swoim blogu, aktywny link - będę sprawdzała, taka zołza jestem.

Wybór będzie subiektywny. Nie będzie losowania tylko sama wybiorę jeden komentarz, który najbardziej mi się spodoba. Możecie więc śpiewać, tańczyć, recytować, robić miny, opowiadać dowcipy, w komentarzu zostawić tylko kropeczkę albo co Wam do głowy przyjdzie. Ja wybiorę jedną osobę, do której audiobook w formacie mp3 powędruje.
Losowanie w majówkę a dokładniej 3 maja - ważne święto dla naszego narodu. Tak patriotycznie się zrobiło. Wyniki postaram się podać tego samego dnia czyli 3 maja właśnie.

No to kto pierwszy?

Tę książkę przeczytałam w dwa dni.
Napisana jest prostym (zbyt prostym), codziennym językiem. Czyta się tak jakby się słuchało opowiadania autorki. Ale zmęczyła mnie ta lektura. Danuta Wałęsa nie jest konsekwentna w swoim pisaniu i we wspomnieniach. Dla przykładu. Pisze, że po urodzeniu pierwszego dziecka nie dostała kwiatów od męża. Jakiś czas dalej pisze, że gdy urodziła drugie dziecko nie pamięta czy dostała kwiaty podobnie jak przy pierwszym synu. A opisując historię przyjścia na świat pierwszej córki przeczytałam, że podobnie jak przy poprzednich dzieciach, mąż nie odebrał jej ze szpitala z kwiatami.
Przy rozdziałach związanych z polityką (a to prawie cała książka) nudziłam się i miałam wrażenie, że wszystko to autorka już napisała w poprzednich rozdziałach.
Jak dla mnie, najbardziej interesującą częścią książki były zdjęcia.
Zastanawiałam się jakie są plusy tych wspomnień. Oczywiście fakt, że wiele spraw autorka sprostowała i poznaliśmy jej punkt widzenia. Podziwiam ją za jedną rzecz. Za to, że dała radę przy ośmiorgu dzieciach choć czasami miała dosyć. Że wciąż trwała przy mężu i trwa do dzisiaj. Nie odniosłam tylko wrażenia, że teraz potrafi już u męża dopominać się o swoje. Ale to tylko moje odczucia.

Choć książka jest gruba dobrze się czyta. Bardzo dużo czytelnik dowiaduje się o uczuciach i emocjach autorki do męża, dzieci, rodziny czy sytuacji, w jakiej się znalazła ze swoją rodziną. No i to tyle według mnie co można z tej książki wyciągnąć...
A sięgnęłam po wspomnienia Danuty Wałęsy z czystej ciekawości. Póki co ten gatunek literatury nie należy do moich ulubionych.